نام پدر: حجی
تاریخ تولد: 6-5-1339 شمسی
محل تولد: کرمان - رفسنجان
تاریخ شهادت : 3-7-1359 شمسی
محل شهادت :فکه
گلزار شهدا: امامزاده محمد
زندگی نامه این شهید گرانقدر به شرح ذیل است:
شهید محمود نبی نجار درششم مرداد ماه سال ۱۳۳۹ در روستای حوم الدین راویز از توابع شهرستان رفسنجان بدنیا آمد واز کودکی درمیان همسالانش ممتاز بود وبرتری او درصفات حسنه، سرکشی به دوستان و یاری به درماندگان درهمان زمان کودکی در حرکات او مشخص بود و او در سن ۱۱سالگی در کارخانه پشم بافی تهران مشغول به کارشد تا به زندگی پدر و مادر خود رونقی بخشد.
از آنجائی که روح اسلام درکالبد او نمایان بود و تن به زیر بار ذلت ندادن را ازحسین(ع) به ارث برده فریاد اعتراض او بر علیه کارفرما بلند بود و سودجوئی و استثمار و بهره کشی او را برملا می کرد و استبداد حاکم بر ایران آن روز باعث اخراج او ازسرکار شد که بلافاصله پس از اخراج شروع به مطالعه و بالا بردن سطح فرهنگ خویش کرد.
در خلال بیکاری تخصص در رشته برق را در آموزشگاه فنی و حرفه ای کرج به پایان رسانید در این مدت چون علاقه شدیدی به ورزش داشت با سالم ساختن تن و جسم خویش به خودسازی روح و معنویات خود پرداخت در اوج انقلاب و مبارزه ملت ایران بر علیه شاه معدوم او یکی از جوانان فعالی بود که رهبری جوانان را بعهده داشت.
او که برای اداره زندگی خویش و فرار از فقر مادی در کارخانجات جهان چیت استخدام شده بود شبها را به بهانه اضافه کاری می ماند و اعلامیه های امام و روحانیت مبارز را بین کارگران توزیع و به روشن گری می پرداخت و آنان را علیه رژیم به قیام دعوت می کرد پس از پیروزی انقلاب شهید محمود بنی نجار بنا به رسالتی که بر عهده خود می دید برای پاسداری از دستاوردهای انقلاب نقش اساسی را بعده گرفت.
از صفات خوب او سرکشی مرتب به دوستان و بستگان و رسیدگی به مشکلات و گرفتاریهای آنان بود و دوست داشت که خدمتگذار مردم باشد و دوستان و بستگان او را شدیدا دوست داشتند و در بین همه ســرچشمـه ای سرشار از محبت و ایثارمعروف بود.
به خواهرش سفارش می کرد که زینب وار زندگی کند و از زندگی ساده او پند گیرد که چگونه عمرش را صرف اهداف اسلام کرده. او به هرکس می رسید می گفت مرا دعا کنید که در راه خود پیروز و خدمتم به اسلام مورد قبول واقع شود. با شروع جنگ تحمیلی اگر چه هنوز زمان اعزام به خدمتش فرا نرسیده بود ولی با اصرار داوطلبانه به سربازی اعزام و پس ازدوره مقدماتی عازم جبهه جنگ شد.
او دفاع از میهن اسلام و مبارزه با تجاوزگران صدامی و حفظ انقلاب را فریضه ای واجب می دانست او به جبهه رفتن و خط مقدم جبهه ونائل شدن شهادت با افتخار را با پدر و مادر خود در میان گذاشت و به رغم مخالفت مادر پیر و مریض که من طاقت دوری تو را ندارم درجواب می گفت مادرم اسلام درخطر است دشمن بخاک ما تجاوز کرده و جنایت کاران و ابرقدرتها برای سرکوبی انقلاب و نابودی ان دست به دست هم داده اند.
اگر امروز من به درد اسلام نخورم پس کی و چه وقت، خون من رنگین تر از یاران امام حسین(ع) و شهدای ۱۷ شهریور نیست و تو هم عزیزتر از زینب نیستی و او باسخنان خود رضایت والدین را جلب و با انها خداحافظی کرد و سفارشات او دعا برای امام بود.
سرانجام در تاریخ سوم مهر ماه سال ۱۳۵۹ در فکه در سن ۲۰ سالگی بر اثر اصابت گلوله به سینه به درجه رفیع شهادت نائل گشت. روحش شاد و یادش گرامی باد.
